Η Ελιά

Καλλιεργείται γύρω από την πόλη των Σερρών, στον Ελαιώνα, στο Μετόχι και την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, την ονομασία της πήρε από το πετρώδες έδαφος που ήταν φυτεμένες.

Τα τελευταία χρόνια η καλλιέργεια της επεκτείνεται σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, στη Θεσσαλία και γενικά σε περιοχές με μεγάλο υψόμετρο ή/και παγετόπληκτες. Θεωρείται ποικιλία παραγωγική(15-25%) , πολύ ανθεκτική στο ψύχος χωρίς να επηρεάζεται από την πρωινή πάχνη που καταστρέφει τη νεαρή βλάστηση και αναστέλλει την ανάπτυξη των φυτών.

Θεωρείται πολύ ανθεκτική και στη χιονόπτωση καθώς είναι κρεμοκλαδής και τα κλαδιά της εμφανίζουν χαρακτηριστική ευλυγισία σε σχέση με άλλες ποικιλίες, οπότε κρατούν το βάρος του χιονιού για αρκετό χρονικό διάστημα χωρίς να σπάζουν και επανέρχονται στην αρχική τους θέση μετά το πέρας της κακοκαιρίας. Είναι ανθεκτική στην εδαφική αλατότητα, μέτρια ανθεκτική στο κυκλοκόνιο και τον καρκίνο αλλά πολύ ευαίσθητη (οι καρποί) στο δάκο και τον μύκητα.

Όπως κάθε ποικιλία ανθεκτική στο ψύχος, πιθανά η ποικιλία να έχει μεγάλες ανάγκες σε ώρες χαμηλών θερμοκρασιών (στους 10-13ο C ή και χαμηλότερα) προκειμένου να σχηματίσει τους ανθοφόρους οφθαλμούς της και να υπάρξει επαρκής καρποφορία. Οι καρποί της ποικιλίας είναι στρογγυλοί-ωοειδείς, χωρίς θηλή και κατά την ωρίμανσή τους διατηρούν μέχρι πολύ αργά το αγουρολευκοπράσινο χρώμα τους, με αποτέλεσμα και το όνομά της ποικιλίας. Το βάρος τους κυμαίνεται από 3-7 gr. Αναφέρεται ότι οι καρποί είναι έτοιμοι για συγκομιδή ελαιοποίησης Νοέμβριο με Δεκέμβριο. Βέβαια, κάθε χρόνο, η ακριβής ημερομηνία συγκομιδής θα πρέπει να καθορίζεται και από το μικροκλίμα του κάθε κτήματος και τις ιδιαίτερες καιρικές συνθήκες που επικράτησαν στην περιοχή το προηγούμενο χρονικό διάστημα.

Ευχής έργο για την περιοχή μας είναι να προωθηθούν  οι τοπικές ποικιλίες ούτως ώστε να αναδειχθούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ελαιολάδου των ποικιλιών αυτών.