Γράφει ο Πρόβατος Αστέριος BSc Αειφορική Γεωργία και Διαχείριση:
Η ορθή άρδευση, εφόσον συνδυάζεται με σωστή εκτέλεση και των άλλων καλλιεργητικών εργασιών, βοηθά σημαντικά στη βελτίωση της παραγωγικότητας των ελαιόδεντρων. Ιδιαίτερα, σε συνδυασμό με την αζωτούχο λίπανση και το κλάδεμα, βελτιώνεται η οικονομικότητα της καλλιέργειας. Από την άλλη όμως, η άρδευση μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα, όπως συσσώρευση αλάτων, ανάπτυξη ζιζανίων και επέκταση της βερτισιλίωσης, αν δεν ενταχθεί μέσα σ’ ένα κατάλληλο καλλιεργητικό πρόγραμμα. Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι η ελιά είναι δέντρο ανθεκτικό στα άλατα και έτσι είναι δυνατή η αξιοποίηση των υφάλμυρων νερών. Επίσης, η ελιά είναι ανθεκτική στο βόριο. Με την εφαρμογή των προγραμμάτων άρδευσης είναι δυνατή η εφαρμογή της υδρολίπανσης, αφού ενσωματωθούν σε αυτά οι αναγκαίες ποσότητες λιπασμάτων. Τέλος, τονίζεται ότι η σωστή εγκατάσταση και λειτουργία του συστήματος άρδευσης σε συνδυασμό με την εφαρμογή των προγραμμάτων άρδευσης συμβάλλουν στην ορθολογιστική χρήση του νερού και του λιπάσματος αλλά και στην παραγωγή ικανοποιητικής ποσότητας και καλής ποιότητας ελαιόκαρπου και ελαιόλαδού.
Η ελιά (Olea europaea) είναι η παλαιότερη γνωστή καλλιεργούμενη καλλιέργεια. Οι πρώιμες ελιές ήταν ερημόδεντρα, γεγονός που έχει δημιουργήσει έναν από πολλούς μύθους που αφορούν την ελιά και που λέει πως η ελιά θα αναπτυχθεί οπουδήποτε και χρειάζεται λίγο ή καθόλου νερό. Χωρίς να αναλογιστείτε όλες τις πιθανές έννοιες αυτής της δήλωσης, η διεθνής εμπειρία και βιβλιογραφική ανασκόπηση προτείνει αν θέλετε να αναπτύξετε μια οικονομικά βιώσιμη φυτεία ελαιόλαδού θα πρέπει να ποτίσετε τα δέντρα σας. Είναι επίσης απολύτως σαφές ότι η επένδυση που κάνετε στο σύστημα άρδευσης του ελαιώνα σας είναι ίσως η πιο σημαντική απόφαση που θα κάνετε. Ο λόγος είναι ότι το σύστημα άρδευσης δεν είναι ένα “απαραίτητο κακό” αλλά μάλλον ένα απαραίτητο εργαλείο διαχείρισης που χρειάζεστε για να παράγετε σωστά σταθερή ποσότητα και ποιότητα ελαιόλαδού.
Μια ανασκόπηση της διεθνούς έρευνας αποκαλύπτει μια πληθώρα πληροφοριών. Αν γυρίσουμε πίσω στο μακρινό 1960 θα δούμε πως οι Samish και Spigel (1961) διαπίστωσαν ότι η απόδοση του ελαιόλαδού αυξήθηκε ως αποτέλεσμα της άρδευσης – κατά μέσο όρο 30% πάνω από εκείνη των μη αρδευόμενων δέντρων. Έκτοτε πολλαπλές είναι οι έρευνες και οι εξελίξεις στον κλάδο της άρδευσής ενός ελαιώνα και τα ευρήματα και οι μύθοι που καταρρίπτονται πολλαπλοί.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι ένα σύστημα άρδευσης στη σωστή κλιματική ζώνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά για τον έλεγχο της άνθισης, του συνόλου φρούτων και τη μείωση της επίδρασης της εναλλακτικής επίπτωσης στην απόδοση του ελαιόλαδού. Από την εξέταση τεκμηριωμένων δοκιμών προκύπτει ότι η άρδευση έχει σημαντικό αντίκτυπο στην επιτυχημένη εγκατάσταση και διαχείριση ενός ελαιώνα.
Η ελιά είναι ένα εναλλακτικό, φέρον δέντρο, πράγμα που σημαίνει ότι ένα χρόνο έχει μια βαριά καλλιέργεια και στο εναλλακτικό έτος φέρει μια ελαφρύτερη καλλιέργεια. Το εναλλακτικό rollercoaster συμβαίνει επειδή μια βαριά καλλιέργεια σε ένα έτος καταστέλλει την αύξηση βλαστών και εξαντλεί τα αποθέματα τροφίμων για το επερχόμενο έτος. Δεδομένου ότι οι ελιές ανθίζουν στη νέα ανάπτυξη του προηγούμενου έτους, η ανθοφορία και το σύνολο φρούτων μειώνονται το επόμενο έτος. Έχει αποδειχθεί ότι οι εφαρμογές άρδευσης κατά τη διάρκεια του έτους μπορούν να ξεπεράσουν τις επιπτώσεις του εναλλακτικού ρουλεμάν. Η άρδευση που εφαρμόζεται στις αρχές της καλλιεργητικής περιόδου ενισχύει την ανάπτυξη των βλαστών, γεγονός που με τη σειρά του αυξάνει τον αριθμό των φρούτων στην επόμενη σεζόν.
Διαβάστε περισσότερα πατώντας το link παρακάτω και κατεβάζοντας όλο το άρθρο σε μορφή PDF.
